Crossfit Coaches / Crossfit trainers

Op de secundaire school volgde ik vanaf het derde jaar lichamelijke opvoeding en sport.  Daar kwam ik een eerste maal in contact met gymnastiek.  Een van de onderdelen die crossfit nu ook heeft.  Daarin bleek ik ook wat talent te hebben.  Althans, dat zei mijn gymnastiekleerkracht mij toch.  Na mijn 6de middelbaar studeerde ik verder als regent LO.  Ook daar kreeg ik de nodige dosis gymnastiek.  Intussen bleef ik maar actief in de enge leefwereld van dat voetbal.  Een jaar of 5 geleden echter, begon ik ook aan krachttraining te doen.  Eerst in het tussenseizoen.  Later ook tijdens het seizoen, tot ik doorgedreven begon trainen en uiteindelijk niet meer zonder kon.  Uren spendeerde ik in het krachthonk. 

 

Wel had ik al een getuigschrift trainer Uefa A behaald in het voetbal.  4 jaar leerde ik het vak van de voetbalcoach.  Het zag ernaar uit dat ik nooit nog uit het voetbal zou verdwijnen.  Vorig jaar echter ging er al een nieuwe wereld open.  Ik volgde een cursus personal trainer aan de NASM.  Ik leerde er zoveel interessante nieuwe dingen waardoor mijn interesses veranderden.  Voetbal werd bijzaak.  Bezig zijn met het lichaam van mezelf en dat van anderen werd mijn focus.

 

Tegelijkertijd zag ik ook mijn dochters telkens bezig in het toestelturnen.  Eerlijk gezegd kriebelde het telkens als ik die bezig zag.  Vaak had ik veel zin om nog ’s aan die ringen te mogen hangen.  De vraag was alleen hoe…

 

Tot ik eens uitgenodigd werd door een collega die al crossfit beoefende om eens mee te gaan ‘proberen’. Zelf had ik wel al van Crossfit gehoord, maar kende ik de sport nog niet.  Mijn eerste fundamental ging redelijk goed.  Maar eerlijk toegegeven: Toen ik die mannen (en vrouwen) in de WOD bezig zag, dacht ik van: dit is niets voor mij.  Ik kreeg schrik van de intensiteit ervan.  En was  ook bang dat ik de opgebouwde massa zou verliezen.  Maar die ringen uit de mannendiscipline bleven me ‘triggeren’.  Dus ik beet op mijn tanden.  Fundamental na fundamental en later WOD na WOD voelde ik me steeds beter en beter worden.

Ik had de microbe te pakken.  Bovendien werd ik een beter sportman.  Veel atletischer als daarvoor.  Kracht, lenigheid, uithouding,… Alles zit erin.  De schrik die ik had om massa te verliezen was slechts bijzaak en niet terecht.  Coach Stef had mij daar in het begin al op gewezen.  Ik verloor nog een paar kilootjes, maar oogde scherper dan ooit.  Dit geef ik niet meer af.  Af en toe doe ik nog een ‘gewone’ krachtsessie.  Maar dan heb ik zoveel moeite om me op te laden.  Alleen Crossfit is nog goed genoeg… Daarenboven is de sfeer die heerst in de club van onschatbare waarde.  De enge mentaliteit van het voetbal ruimt nu plaats voor meer, voor beter.  Ineens veel meer positieve vibes zoals kameraadschap en toewijding.  Intussen ben ik figuurlijk zo gegroeid dat ik mij nog meer in Crossfit wil verdiepen.  Met de opening van Crossfit Roeselare denk ik dat mijn (sportieve) carrière de beste wending krijgt die hij maar kon krijgen.  Ik bedank alvast de collega die me introduceerde, de coaches voor de geboden kansen en de mensen van de hele community rond Crossfit Brugge!